Być słoniem

Być albo nie być słoniem - oto jest pytanie,
a jeśli się zastanowię, to odpowiem na nie.

Nie wiem, czy chciałabym być słoniem, czy wprost przeciwnie,
ale pewnie gdybym była, czułabym się dziwnie,
bo przy każdym spojrzeniu i każdej wędrówce
widziałabym słonia w lustrze. I słonia w lodówce.
I miałabym słoniowych rodziców oraz słonia-brata.
I byłabym z każdej strony szara i pękata.

Ale też wachlowałabym się uszami, gdyby mi było gorąco.
Wąchałabym stokrotki na stojąco.
Byłabym wszechświatem dla biedronek
i miałabym taki śmieszny ogonek.

Z drugiej strony... może lepiej zamiast trąby mieć rogi krowie?
Nie wiem.
Do jutra się zastanowię.

Tir

Był sobie tir, wielki jak tir.
Ciągle ten tir wołał ćwir ćwir.

Wołał ćwir ćwir, a podczas jazd
ptakom zaglądał do środka gniazd.

A w gniazdach ptaków wzburzony tłum
mówił, że tiry robią brum brum.

A na to tir
ćwierka ćwir ćwir.

Mówi tirowi to każdy ptak:
- Nie ćwierkaj! Tiry nie robią tak!
Stwory z asfaltu, z ulic i szos
nie mogą ćwierkać jak drozd lub kos.

A na to tir
mówi ćwir ćwir.

I nawet w trasie, na autostradzie
ćwierka co chwilę (a nigdy rzadziej).
I bez klaksonów, trąbek i tub
ćwierka tak ładnie, jakby miał dziób.

Codziennie tir
robi ćwir ćwir.
Ćwierkań i ćwierków jest cała gama.
A kto go tego nauczył?

MAMA!