Szpinak

Jedna pani, zawsze modnie ubrana,
miała miłego syna.
A ten syn znów znał takiego pana,
który nosił w kieszeni szpinak.

A ten szpinak, to znów wiem od Jadźki,
a mówiła mi to tonem nagany,
więc ten szpinak… on miał formę paćki.
Był zielony. I ugotowany.

Rozwiązanie to pan sobie cenił
i nadzieję miał, że wejdzie w modę.
Gdy był głodny, sięgał do kieszeni
i za chwilę się rozstawał z głodem.

Bajka kończy się tam, gdzie się zaczyna
i niektórzy w niej niczego nie dostrzegą:
był pan, który nosił w swych kieszeniach szpinak.
I naprawdę nic w tym nie ma niezwykłego.

Zajęcia księcia

Królewna chciała odwiedzić księcia,
ale ten książę miał inne zajęcia.
Musiał natychmiast zjeść pół bułki,
potem pogapić się na jaskółki,
potem z korony zdrapać brokat,
napisać sto razy „nie będę drażnić smoka”,
pilnie policzyć do tysiąca,
podmuchać zupę, bo gorąca,
znaleźć instrukcję do aparatu,
przyjrzeć się trochę, jak rządzi tatuś,
odrobić lekcje i podlać kwiatki,
strój uprasować, żeby był gładki,
zjeść konfitury, chociaż niektóre,
wreszcie przeczytać pewną lekturę,
sprawdzić pociągi do Wejcherowa,
ołówek sobie zatemperować,
cztery baseny przemierzyć wpław
i znów załatwiać miliony spraw.
Ale na razie schował się w spiżarni, do środka,
bo się bardzo nie chciał z tą królewną spotkać.

(tekst z niewydanego tomiku Poczytaj mi, książę)